Khao -I-Dang (KID) Holding Center ( ថៃ : เขาอีด่าง , ខ្មែរ : ខៅ អ៊ីដាង ) គឺជា ជំរុំ ជនភៀសខ្លួន កម្ពុជា ចម្ងាយ 20 គីឡូម៉ែត្រភាគខាងជើងនៃ អារញ្ញប្រាថេត ក្នុង ខេត្ត ប្រាជីនបុរី (ឥឡូវជា ស្រុកតាប្រាយ៉ា ខេត្ត ស្រះកែវ ប្រទេស ថៃ )។ ជំរុំជនភៀសខ្លួនដែល រស់នៅបានយូរជាងគេ នៅតាម ព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ វាត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៩ គ្រប់គ្រងដោយ ក្រសួងមហាផ្ទៃ ថៃ និង ឧត្តមស្នងការអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកជនភៀសខ្លួន (UNHCR) មិនដូចជំរុំផ្សេងទៀតនៅតាមព្រំដែនដែលត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយសម្ព័ន្ធដែលបង្កើតឡើងដោយ អង្គការយូនីសេហ្វ កម្មវិធី ស្បៀងអាហារពិភពលោក គណៈកម្មាធិការ អន្តរជាតិនៃកាកបាទក្រហម ( ICRC )
នៅភាគខាងកើតប្រទេសថៃ ចម្ងាយប៉ុន្មានម៉ាយពីព្រំដែនកម្ពុជា បរិវេណ ឫស្សី និង ផ្ទះ ប្រក់ស្បូវ ត្រូវបានបើកនៅថ្ងៃទី ២១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៩ បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃ របបខ្មែរក្រហម ។ បន្ទាប់ពីការបង្កើតជំរុំសង្គ្រោះបន្ទាន់សម្រាប់ជនភៀសខ្លួននៅ ស្រះកែវ ក្រសួងមហាផ្ទៃថៃបានអនុញ្ញាតឱ្យ លោក Mark Malloch Brown នៃ UNHCR សាងសង់ជំរុំទីពីរនៅជើងភ្នំ Khao-I-Dang ។
យោងតាមលោក Martin Barber ប្រធានអង្គភាពកម្ពុជានៃ UNHCR បាននិយាយថា « ទីតាំងនេះគ្របដណ្តប់លើផ្ទៃដី 2.3 គីឡូម៉ែត្រការ៉េ នៅលើភ្នំដែលមានជម្រាលយ៉ាងទន់ភ្លន់។
